آیا کودکان در حال معتاد شدن به تکنولوژی هستند؟ هر روز تصاویر و ویدئوهای بسیاری از بچه‌های کوچکی را می‌بینیم که به خاطر این که از بازی با تبلت‌هایشان محروم شده‌اند، داد و فریاد می‌کنند و هر بار بیش از پیش از مضرات این دستگاه‌ها مطمئن می‌شویم

در این یادداشت مثال هایی از تشابه میان وابستگی به مواد و استفاده از تبلت آورده ام تا مطلب را روشن تر توضیح بدهم. با این وجود عمدا نامی از واژه اعتیاد نبرده ام زیرا اعتقاد دارم که به کار بردن برچسب اعتیاد، به غیر از اینکه موضوع را پیچیده و ترسناک نشان بدهد، سودی برای ما ندارد.

متاسفانه برخی از والدین برای اینکه بچه شان را از سر خود باز کنند و او را ساکت نگه دارند، تلفن همراه را به دست او می دهند تا با آن سرگرم شود. اما آیا دوست دارید فرزندتان را به قیمت از دست دادن سلامتی اش سرگرم کنید؟ عده ای بر این بارو هستند که باید با زمانه پیش رفت و درها را به روی تکنولوژی های جدید باز کرد. اما عده ای دیگر می خواهند بچه هایشان حداقل تا ده یا دوازده سالگی از هیولای تکنولوژی در امان بمانند.

الک دولک، اتل متل توتوله، هفت سنگ، لی لی، تیله بازی، نون بیار کباب ببر و… بازیهای نسل ماست. بازیهایی که با ابزاری ساده و به صورت گروهی انجام می شد تا از همان کودکی روح زندگی جمعی و ساده زیستی را به ما بیاموزد.

امروزه آموزش کودکان در مدارس با اینترنت عجین شده و همچنین اینترنت در سایر بخش های زندگی کودکان به دلیل گسترش تکنولوژی وارد شده است. نکاتی که در ذیل می آوریم مواردی است که رعایت آن ها پیشنهاد می شود.

هوش به دو عامل محیط و ژن بستگی دارد؛ در واقع بخشی از هوش از طریق ژن به کودک منتقل می شود اما بخش دیگر آن از طریق محیط می‌تواند تقویت و تضعیف شود. در این‌ مطلب به پنج روشی که به عقیده بسیاری از روان‌شناسان در افزایش هوش کودکان موثر است، اشاره می شود.

فیلم های انیمیشن یا به زبان عامیانه کارتون ها از جمله محبوب ترین گونه های سینمایی نزد توده مخاطب سینمارو به شمار می روند. نه تنها کودکان و نوجوانان بلکه والدین و بزرگترها هم به تماشای فیلم های انیمیشن می نشینند.

بازی‌های رایانه‌ای و برنامه‌های تلویزیونی عامل تشدید نارسایی‌های استخوانی در کودکان است.

تحقیقات نشان می دهد پسران و دختران در سن ۸ تا ۱۶ سال رفتار متفاوتی در اینترنت دارند، اعتیاد پسران به بازی های کامپیوتری بسیار زیاد است و دختران ارتباط در شبکه های اجتماعی و پیام های فوری را در اولویت قرار می دهند.

درست است که تلویزیون تماشا کردن کودکان یک نوع سرگرمی است که می تواند در مواقع زیادی با کمک بزرگترها آموزنده نیز باشد اما تلویزیون تماشا کردن زیاد کوکان به سلامت جسمی و رفتاری و حتی درسی آن ها لطمه وارد می کند.