تأکید بیش از حد والدین و علاقه مفرط آنان به مذهبی شدن فرزندانشان و بی توجهی به توان، استعداد و نیازهای روحی و روانی آنان و خارج شدن از مرز اعتدال، عواقب ناگوار و نامطلوبی در پی خواهد داشت.

فرزندان ما آنچنان می‌شوند که ما هستیم، نه آنطور که دلمان می‌خواهد پس باید در تربیت آنها به مسائل گوناگونی توجه داشته باشیم.

راه های ورود لقمه های ناپاک به زندگی، بسیارند و مقابله با آنها، همّتی والا و دقّتی عمیق را می طلبد که صد البتّه امید داشتن نسلی صالح، آنها را بر انسان آسان می کند. البته باید توجّه داشت که تاثیر لقمه حرام بر زندگی انسان بسیار عمیق و ماندگار است ولذا صرف مراقبت چندماهه در طول بارداری نمی تواند ضامن رفع و دفع آثار وجود این مشکل در زندگی در زمان های قبل و پس از بارداری باشد.

دغدغه بسیاری از والدین این است که آیا می‌توانند با فرزندانشان درباره موضوع پیچیده ای چون خدا صحبت کنند؟ آیا بچه‌ها را می‌توان با مفاهیمی چون خدا، پیامبر، جهان آخرت، آفرینش و هستی، تکلیف، عبادت و مانند آن آشنا کرد و درباره آنها بحث کرد؟ حرف زدن درباره خدا از این جهت حائز اهمیت است که می‌تواند بهترین راه برآوردن مهم‌ترین نیازهای کودکان باشد زیرا کودکان بیش از بزرگ‌سالان خود و اطرافیانشان را نیازمند به تکیه گاه قوی و مهربانی می‌بینند که قادر است همه آرزوهای آنها را برآورده سازد.

ضرورت آموزش قرآن و مفاهیم قرآنی در یک جامعه اسلامی امری اجتناب‌ناپذیر است که در این میان با توجه به حدیثی از پیامبر اکرم(ص) که فرموده‌اند: «مَثَل الّذی یَتَعَلَّم فی صِغره کالنَّقْشِ فِی الْحَجَرِ؛ مَثَل آن کس که در کودکی به فراگیری مطالب پردازد، همانند حکاکی بر سنگ است». بحث آموزش قرآن و مفاهیم قرآنی به خردسالان نیز از اهمیت خاصی برخوردار می‌شود، البته با توجه به ضرورت آموزش‌های قرآنی هر چند به صورت محدود برای خردسالان، مراکز آموزشی رسمی و غیررسمی کشور به این امر پرداخته و بحث آموزش قرآن به خردسالان را همانند آموزش به سایر اقشار جامعه در دستور کار خود قرار داده‌اند.

کودک باید از کوچکی تا بزرگسالی، محبت حضرت را نوش جان کند و با تمام وجود آن را لمس نماید.

کودک باید از کوچکی تا بزرگسالی، محبت حضرت را نوش جان کند و با تمام وجود آن را لمس نماید.

رسول اکرم صلی الله علیه و آله : «الولد الصّالح ریحانة من ریاحین الجنّة؛ فرزند صالح، گلی از گل های بهشت است». انسان هنگام تولد، موجودی ناتوان و نیازمند به پرستار، ولی دوست داشتنی و با یک سلسله استعدادهای مختلف است که با تولد خویش، به زندگی پدر و مادر رونقی تازه و گرمی و صفا می بخشد و ساعت ها آنان را سرگرم خود می سازد.

منظور آن است که والدین و مربیان در راه با ارزش جلوه دادن محبت ائمه اطهار علیهم السلام به طوری تلاش کنند که این محبت و دوستی ، یکی از ارزشهای مهم برای فرزند تلقی شود. در این باره لازم است پدر و مادر نکاتی را رعایت کنند

خانواده به عنوان اولین مهد آموزش می تواند سکوی پرتابی باشد که فرزند را در ابعاد مختلف دینی ،معرفتی و شخصیتی به اوج برساند.