به گزارش کودک پرس زبان درازی در دنیای کودکان شکل ها و سطوح متفاوتی دارد و از مثلاً: «من از اسفناج خوشم نمی یاد، آشغاله!» گرفته تا «بابابی بد!» زبان درازی محسوب می شود. حتی سرپیچی از انجام کار مانند «من حالشو ندارم، خودت اتاقم رو تمیز کن» هم مصداق حاضر جوابی یا زبان درازی در کودکان به حساب می آید.
ممکن است بچه متوجه نباشد که این طور جواب دادن او زبان درازی و بی ادبی محسوب می شود. شاید فکر می کند فقط دارد عقیده خود را در مورد یک موقعیت خاص بیان می کند. گاهی اوقات؛ بچه ها دلیل خوبی برای این گونه رفتارها دارند اما راه مناسبی برای ابراز آن بلد نیستند. زبان درازی معمولاً روشی عادی برای کسب اعتماد به نفس در کودکان است. آنها به تجربه زبانی و شناخت محدودیت های آن به منظور یادگیری زبان و مهم تر از آن روش به کارگیری مهارت های زبانی نیاز دارند. بچه هایی که در محیطی زندگی می کنند یا درس می خوانند که این گونه حرف زدن عادی است و بجه های دیگر هم نسبت به بزرگ ترهای خود بی احترامی می کنند؛ این کار را به سادگی یاد می گیرند. ممکن است زبان درازی نشانه اضطراب، احساس دلسردی یا ناراحتی کودک باشد. در صورتی که کودک با والدین یا بزرگ ترهای خود احساس امنیت و راحتی کند، آنها را با رفتارهایی مانند زبارن درازی آزمایش می کند. گاه، زبان درازی کودک نشان دهنده این است که کودک اطمینان دارد بزرگ ترها به رغم رفتارهای او، وی را دوست دارند.
روش کوتاه کردن زبان!
رفتار کودک و تأثیر منفی حاضر جوابی او را بر بزرگتر ها و اساساً دیگران، با خونسردی و آرامش کامل برای او توضیح دهید و عبارات جایگزینی را برایش مثال بزنید. اگر کودکتان آشفته و عصبانی به نظر می رسد، حرف های او را برایش تکرار کنید و به او نشان دهید منظور او را می فهمید. مثلاً «فکر می کنم از اینکه باید اسباب بازی هایت را جمع کنی عصبانی شده ای.» در باره احساس او و خودتان با هم صحبت کنید و تأثیر رفتار بی ادبانه او را صادقانه توضیح دهید. به او بگویید به جای این رفتار؛ مثلاً می توانست بگوید: «الآن کمی خسته هستم اما چند دقیقه دیگر آنها را جمع می کنم طوری که کودکتان از عبارات مؤدبانه استفاده می کند و رفتارهای بی ادبانه قبلی را پس می زند، حتماً او را تشویق کنید. اجازه دهید بین «رفتاری تند» و «پیشنهاد شما» یکی را انتخاب کند. وقتی رفتار بی ادبانه ای از بچه سر می زند، با قاطعیت اما کاملاً خونسرد و آرام به او بگویید: «یا مؤدبانه حرف بزن یا اصلاً با تو صحبت نمی کنم.» به بچه بگویید اگر باز هم بخواهد زبان درازی یا بی احترامی کند، اتاق را ترک خواهید کرد و هنگامی به حرف هایش گوش خواهید داد که او مؤدبانه و آرام صحبت کند. بعد از اینکه مدتی بچه را تنها گذاشتید تا خوب آرام شود، مؤدبانه از او بپرسید آیا برای درست صحبت کردن آماده است یا خیر. هرگز فراموش نکنید که در همه حال و همیشه؛ باید عشق و محبت خود را به کودکتان نشان دهید.
زبان درازی او را نادیده بگیرید
بچه ها محتاج جلب توجه والدین هستند. اگر نتوانند این توجه را از طرق مثبت به دست آورند، آن را از روش های منفی هم که شده به دست خواهند آورد بنابراین وقتی بچه برای جلب توجه شما «زبان درازی» می کند، این کار را از او بگیرید. اگر پیامد «بد حرف زدن کودک» را به او نشان ندهید، (یا به عبارتی به او در جواب زبان درازی اش توجه نشان دهید، حتی اگر عکس العمل شما منفی باشد) در این صورت کودکتان این کار (زبان درازی کردن) را دوباره تکرار خواهد کرد اما اگر در این گونه مواقع به او هیچ توجهی ـ نه مثبت و نه منفی ـ نداشته باشید، او از تکرار آن پرهیز می کند.
فقط بگویید «نه»!
از کودک خود بخواهید زبان درازی را متوقف کند و محترمانه حرف بزند. از «نه» گفتن به کودک نهراسید و این کار را تا وقتی ادامه دهید که کودک تغییر رفتار مثبتی از خود نشان دهد. اینکه به کودک اجازه دهید با شما یکی به دو کند اصلاً به نفع کودک نیست. بچه، بی ادبی را به سرعت یاد می گیرد و تغییر دادن این رفتار در کودک در آینده بسیار دشوار خواهد بود. اگر امروز به او یاد دهید چگونه با عصبانیت خود کنار بیاید و به روشی مناسب و مؤدبانه سخن بگوید، تر درازمدت نتیجه بهتری خواهد داشت تا اینکه فقط بخواهید عصبانیت او را فرونشانید.
کمک گرفتن از دیگران
از دیگران کمک بخواهید اگر: پس از تلاش های شما و آزمودن دست کم دو راه از راه های پیشنهادی فوق، کودک پیشرفتی از خود نشان داد یا تا سن چهار سالگی روی رفتارهای خشن خود کنترل مناسب و کافی نداشته باشد. وقتی پای خانواده و کودکتان به میان می آید، شما بهترین متخصص خانواده خود هستید. اگر خیلی نگران رفتارهای کودکتان هستید، از یک متخصص کودکان، مشاور خانواده، متخصص مغز و اعصاب، مربیان و مشاوران کمک بخواهید. به هیچ وجه لازم نیست که بدون یاری گرفتن از دیگران، دایماً نگران باشید!
منبع: راسخون
دیدگاهتان را بنویسید